dissabte, 23 d’agost del 2008

6 // obsesió

Próbuję się śmiać. Udawać, że cały świat wcale nie zwalił mi się na głowę. Płynę i kołyszę się na wietrze. To wszystko nie miało tak wyglądać, nigdy nie miało być jak jest. Szkło pęka, płaczę i krzyczę. Dlaczego nie możesz mnie teraz zobaczyć? W głowie mam tylko tamtą noc, twoje usta, szyję, uszy, ręce, które muskały moje uda. I ten uśmiech, taki szczery. Czuję tylko zimno i ciemność. A ty nie możesz mnie zobaczyć. Oddałabym resztę życia, żeby wrócić do tamtych dni. Jestem beznadziejną aktorką marnej tragedii w której nie chcę grać. Manekinem nie mogącym się poruszyć, bez duszy i serca, którego codziennie mijają dziesiątki ludzi.

Nie wiem co odpowiadać kiedy pytają. Chciałabym być w stanie powiedzieć, że jest naprawdę beznadziejnie. Że umarłam tutaj na zawsze. Że nie wrócę. Nie ma mnie, jeśli nie ma Katalonii i twoich ust, które mówiłyby mi 'dzień dobry'. Jeszcze płaczę, tym beznadziejnym, martwym ciałem, które ktoś porzucił niewiadomo gdzie. Krzyczę całkiem bez sensu, zapadam się pod ziemię. Krwawię, chcę być makabryczna lalką, wzbić się w powietrze albo utopić w oceanie. Nic co materialne nie ma już sensu. Nienawidzę tego kraju, nienawidzę z całego serca i tych ludzi, którzy codziennie się do mnie uśmiechają, mówią, że będzie dobrze. Nie potrafię o tobie zapomnieć i chyba nawet nie próbuję. Setki razy i na tysiąc sposobów przypominam sobie twoje pocałunki, milion obrazów jest nadal we mnie, mijają miliardy długich, zimnych i samotnych sekund a ja wciąż nie potrafię przestać. Nie potrafię. Tutaj jestem.

dimarts, 12 d’agost del 2008

5// la pàtria

¨Lei, il viso che non scorderai, l´orgoglio ed il coraggio, lei, come un tesoro, l´oro dentro gli occhi suoi (...) e mille cose che può insegnarti SOLO LEI¨

¨Ti vedo dentro gli occhi suoi, ti cerco quando non ci sei, tu non lasciarmi, non farlo mai, no tu non lasciarmi, incancellabile tu sei nei miei respiri i giorni miei tu non lasciarmi¨



CATALUNYA et vull de tot el cor
sempre i per sempre

dilluns, 14 de juliol del 2008

4// a ti.

oi.

obrigada por sua carta, me deixo muito feliz. que bom receber noticias suas.
(...)

aquí tudo o mundo é precioso mas tenho saudade de você en esta bellezza.
(...)

o mundo é meravilhoso mas você sabe isso melhor que ninguèm.
(...)

agora devo falar essa língua e além disso, sinto que é isso quero, fico muito feliz por poder falar sua lingua a pesar de que nos estarnos longe, falarmos as mesmas palabras.
(...)

quero te visita
(...)

passarei por Milão pois podemos voltar a nos ver!
(...)

não vejo a hora de voltar para Milão. Todo dia volta a me lembrar daqueles dias cheios de o sol e de alegria.
(...)

espero sua resposta, me diga o que você acha de minha visita e da viagem au Brasil.
(...)

tenho muita saudade de você.
sua Laurinha.

on ets ara? et trobo molt a faltar

divendres, 11 de juliol del 2008

3// sin ti

Te añoraba tanto, estabas tan lejos, lloraba por ti, deseaba verte y ahora no sé como empezarte ni como contarte lo que siento por ti. Prefieres que no te mire de frente, te escondes, me huyes, tienes miedo o estás ya cansado, eliges no hablar, cariño, yo te entiendo.

Y me siento inquieta, porque ahora no sé ni qué quiero yo. Perdimos algo importante, ya lo sé. Las paredes son frías y la tierra se esconde debajo mis pies. Ya no quiero nada de ti, soy como una niña en un jardín: vacío, inmenso, frío. Me has robado las flores. Ha desaparecido mi sol.

Te alejas más y yo sin ti moriré.
Nada queda ya.

2// niepewność

Czekałam na to cały rok. Modliłam się, żeby Bóg przyspieszył czas, aby móc GO zobaczyć. Było między nami coś, coś niezwykłego, coś co nie zdarza się codziennie. Nie chciałam sie obudzić gdy wiedziałam, że nie będzie GO przy mnie. ON dawał mi siłę, pocieszał. Był sensem, dla NIEGO chciałam nadal trwać. A teraz ściany są zimne a ziemia ucieka mi spod stóp. Wiem, że rysuję miłośc tam gdzie jest tylko cierpienie. Przyszłość ucieka ode mnie, między nami może być tylko strach i niepewność. JEGO ciało mnie opuściło a świat przestał się kręcić. Chciałabym tylko usłyszeć JEGO głos.

Teraz jesteś tak blisko, dzielą nas godziny i kilometry które wkrótce pokonam.
Myślę godzinami o TOBIE i o mnie, nie wiem co powiedzieć. Chciałabym zapomnieć twoje imię.
Nie wiem czy chcę CIĘ widzieć. Wiem, że ty nie chcesz już widzieć mnie.
Gdybym mogła nauczyć CIĘ siebie, opowiedzieć więcej o mnie, zrozumiałbyś mnie lepiej.

Niebo krzyczy, wieje wiatr, cisza się rozpada.
Ciężko zapomnieć o tym cierpieniu gdy nie ma miłości.

dijous, 10 de juliol del 2008

1// Itàlia

No dir qui sóc. No tinc ni el nom, ni la nacionalitat, ni l'idioma. No tinc el color del pèl ni l'altitud. No puc pertànyer a cap país, sentir-me orgullosa de lluitar per la pàtria pròpia. Ni tan sols puc sentir-me viva si el cos i el cor no saben arribar a un acord. I així acabo, quan ja tot ha passat, cremada per la veritat.

em criden amb un sol nom ITÀLIA